Projekcje obywać się będą w okresie lipiec-sierpień 2015 r. w dziesięciu miejscowościach, w których realizowany jest projekt Wirtu@lni-Re@lni: Ustce, Kępicach, Gdyni, Kwidzynie, Człuchowie, Rzeczenicy, Szczytnie, Węgorzewie, Giżycku oraz Koczarkach.

Lista filmów:

• A PLACE FOR EVERYONE (MIEJSCE DLA KAŻDEGO)

Reżyseria: Angelos Rallis and Hans Ulrich Gössl.

Rok produkcji: 2014

Film dokumentalny przedstawiający proces pojednania pomiędzy Hutu i Tutsi widziany oczami młodego pokolenia w Rwandzie.

Około 1 milion osób zostało zabitych podczas ludobójstwa Hutu w Rwandzie w 1994 roku. Dwadzieścia lat później osoby, które przeżyły i oprawcy znów żyją obok siebie, a nowe pokolenie Rwandyjczyków wyrastało w atmosferze ukrytego pragnienia miłości i nienawiści, zemsty i przebaczenia. Film „Miejsce dla każdego” przedstawia kruchy proces pojednania widziany oczyma dwóch młodych Rwandyjczyków.

• NIEBIESKOOCY

Prowadzenie warsztatu: Jane Elliott
Scenariusz i reżyseria: Bertram Verhaag
Produkcja: DENKMAL-FILM GMBH

Film oferuje widzom szansę obejrzenia zapisu warsztatu prowadzonego przez jedną z najsłynniejszych amerykańskich trenerek warsztatów różnościowych, Jane Elliott.

Elliott uważa, że „osoba która wychowała się w amerykańskim społeczeństwie jest ukształtowana do bycia rasistą/tką. Żyjemy w różnych światach, jeden jest czarny, a drugi biały”. Elliott uważa, że najlepszą metodą uczenia o rasizmie jest stworzenie sytuacji, w której biali doświadczą na sobie dyskryminacji.

W Niebieskookich obserwujemy grupę 40 osób. Są wśród nich nauczyciele/lki, policjanci/tki, pracownicy/ce administracji i pomocy społecznej. Osoby o różnym kolorze skóry, pochodzeniu, kobiety i mężczyźni. Elliott wdraża pseudonaukową teorię, która uzasadnia niższość osób o niebieskich oczach, stosuje wobec nich jawną dyskryminację i przeprowadza testy na inteligencję, które są stronnicze kulturowo. Widzimy, jak w ciągu zaledwie kilku godzin przebywania w atmosferze takiego reżimu, dorosłych ludzi opanowuje przygnębienie i roztargnienie, mają trudności z wykonaniem najprostszych poleceń.

Podejście Jane Elliott jest szczególnie trafne dzisiaj. Pokazuje niezbicie, że nawet bez prawnej dyskryminacji, mowa nienawiści, obniżone oczekiwania i odrzucające traktowanie mogą mieć niszczycielski wpływ na osiągnięcia osób z grup mniejszościowych. Czarni członkowie grupy przypominają pozostałym, że są poddawani takiemu stresowi nie tylko przez kilka godzin podczas warsztatu, ale każdego dnia, przez całe życie. Elliott podkreśla że mechanizmy działania seksizmu, homofobii i ageismu są takie same.

Film udostępniony dzięki uprzejmości Fundacji Autonomia.

• HIP HOP DEMOKRACJA

Autor: Magee McIlvaine, Chris Moore, Ben Herson

Rok produkcji: 2009

Hip Hop demokracja to przełomowy dokument o młodych artystach Hip Hopu i polityce w Dakarze w Senegalu. Kamera podąża za raperami, didżejami, dziennikarzami, profesorami i ludźmi na ulicy w okresie przed, w trakcie i po kontrowersyjnych wyborach prezydenckich 2007 roku. Bada rolę muzyki w procesie politycznym. Początkowo produkowany jako siedmioodcinkowy mini-dokument publikowany w internecie – film łączy w sobie muzykę hip hop, niezależne dziennikarstwo, aktywizm, by pokazać rolę jaką młodzi ludzie i muzyczny aktywizm odgrywają w Senegalskiej polityce (Źródło: Centrum Edukacji Obywatelskiej).

• KORZENIE. WIZJA WANGARI MAATHAI

Autor: Lisa Merton, Alan Dater

Profesor Maathai odkryła misję swojego życia poprzez powrót do środowiska wiejskich kobiet z którymi dorastała. To one opowiedziały jej o braku drewna na opał, o ograniczonym dostępie do czystej wody, o ich dzieciach cierpiących z powodu ubogiej diety.

„Dlaczego więc nie posadzić drzew?” – zasugerowała Maathai. W ten sposób rozpoczęła się stopniowa praca na rzecz zatrzymania wycinki drzew, tworzenia nowych lasów, walki z biedą, ignorancją i korupcją rządzących. Droga ta zaprowadziła kobiety do utworzenia ruchu politycznego, który obalił dyktaturę trwającą w Kenii od 24 lat (Źródło: Centrum Edukacji Obywatelskiej).

• NIGURI

Autor: Antonio Martino

Rok produkcji: 2009

W filmie poznajemy wieś Sant’Anna na południu Włoch, w której utworzony został ośrodek dla uchodźców. Jego rezydenci pochodzą głównie z krajów afrykańskich i niemal trzykrotnie przewyższający liczbę tubylców, więc zmiany w małej miejscowości są nieuniknione. W filmie poznajemy mieszkańców wsi i mamy okazję wysłuchać historii ich przykrych doświadczeń, obaw i agresji wobec przybyszów. Ale głos zabierają też sami uchodźcy, sftrustrowani, zdesperowani, zawiedzeni, pragnący zacząć życie z dala od ośrodka i wsi Sant’Anna. Trzecia grupa bohaterów to włoscy emigranci, którzy wyjechali do Niemiec w latach sześćdziesiątych, którzy opowiadają o tym, jak trudno było im znaleźć akceptację, często tylko ze względy na odmienny wygląd. To główny temat filmu: rasizm, który ludzi próbują ubrać w zdania traktujące o „różnicach kulturowych”.

Film przedstawia też niezrozumiałe praktyki względem uchodźców i imigrantów, jak np. przetrzymywanie ich w ośrodku przez 6-9 miesięcy, bez pracy i w niepewności jutra, biurokratyczne przeszkody, które przed nimi stoją, nieprzemyślane utworzenie ogromnego ośrodka w małej miejscowości oraz specyficzny sposób w jakim media przedstawiają jego rezydentów (Źródło: Centrum Edukacji Obywatelskiej).

• SZERMIERZE DLA PALESTYNY

Autorzy: Urszula Laskowska, Mateusz Mularski

Rok produkcji: 2007

Film opowiada o życiu w obozie uchodźców Al-Amari w Ramallach na Zachodnim Brzegu. W reportażu obserwujemy codzienne życie mieszkańców obozu, mamy szansę poznać ich historię, dowiedzieć się jakie są ich problemy i marzenia.

Jest to opowieść inna niż większość historii z tego regionu. Jej wyjątkowość polega na tym, że nie dotyczy ona wojny ani bardzo skomplikowanej sytuacji geopolitycznej. Jest to historia ludzi, którzy wbrew niesprzyjającej sytuacji politycznej i życiowym przeciwnościom, mimo wszystko starają się realizować swoje marzenia i ambicje. Jest to też historia o Polakach, którzy jadą do tego  zakątka świata, by pracować i żyć tam miesiącami pomagając innym tworzyć normalność w świecie, w którym wydawałoby się, nie ma dla niej miejsca (Źródło: Centrum Edukacji Obywatelskiej).

• THE DARK SIDE OF CHOCOLATE (CIEMNA STRONA CZEKOLADY)

Reżyser: Miki Mistrati

Rok produkcji: 2010

Film porusza problem handlu dziećmi i ich pacy w międzynarodowym przemyśle czekolady.

• LEKCJA BIAŁORUSKIEGO

Reżyseria: Mirosław Dembiński

Rok produkcji: 2006

Film opowiada o dramatycznych wydarzeniach związanych  z wyborami prezydenckimi na Białorusi. Przedstawia walkę młodych Białorusinów przeciwko reżimowi Łukaszenki. Konspiracyjne akcje, demonstracje, brutalna pacyfikacja społecznego protestu pokazane są od środka, z punktu widzenia młodych opozycjonistów. Dzięki temu powstał bardzo emocjonalny obraz politycznej sytuacji w ostatnim totalitarnym państwie w Europie.

Film udostępniony dzięki uprzejmości Inicjatywy Wolna Białoruś.

• BIAŁORUSKI SEN

Reżyseria: Ekatarina Kibalchich

Rok produkcji: 2011

Niewątpliwie trudno jest opowiadać po raz kolejny o Białorusi zawiedzionych nadziei. Ekaterinie Kibalczicz udało się uniknąć martyrologicznego tonu, a nawet przekonująco pokazać Białoruś, z której nadzieja bynajmniej się nie ulotniła. Było to możliwe dzięki przyjętej narracyjnej perspektywie – o doświadczeniach ostatniego roku w „Białoruskim śnie” opowiada młody człowiek „taki jak my”. Łatwo wczuwamy się w jego mentalność, tak podobną do naszej i tak różną od mentalności białoruskiego reżimu – zarówno prawdziwej, jak i tej oficjalnej, propagandowej. I rzeczywiście wierzymy, że skoro takich jak on jest wielu i skoro trudno sobie wyobrazić, by mogli oni przystosować się do kuriozalnej białoruskiej rzeczywistości, raczej prędzej niż później coś musi się w końcu zmienić. Centralnym punktem tej opowieści są oczywiście wybory prezydenckie 19 grudnia 2010 r. i następujące po nich represje. „Białoruski sen” oddaje hołd żonom kontrkandydatów Łukaszenki, które często ponoszą poważne konsekwencje ich politycznych wyborów. Rejestruje także „milczące protesty” na mińskich ulicach już w 2011 r. Organizowane na zasadzie „błyskawicznego tłumu” (flash mob) przy pomocy Internetu i SMSów bardzo niepokoją władze. Nic dziwnego, nasuwają przecież skojarzenia z wydarzeniami w innej części świata, gdzie także nowe media odegrały trudną do przecenienia rolę.

Film udostępniony dzięki uprzejmości Solidarity with Belarus Information Office (SBIO).

• WESELE W BESARABII

Tytuł oryginalny: Nuntă în Basarabia

Reżyseria: Napoleon Helmis
Rok produkcji: 2009

Młody dyrygent z Bukaresztu ożenił się niedawno z dziewczyną z Kiszyniowa. Młoda para musi zorganizować jednak wesele również w Besarabii, żeby zgromadzić pieniądze na zaliczkę za mieszkanie. Okazuje się jednak, że wesele jest świetną okazją do rywalizacji pomiędzy krewnymi młodych, a napięcie rośnie również z powodu różnic w zwyczajach weselnych.

Film udostępniony dzięki uprzejmości Ambasady Rumunii w Warszawie.

• ALEPPO. NOTATKI Z CIEMNOŚCI

Reżyseria: Wojciech Szumowski & Michał Przedlacki

Rok produkcji: 2014

Ten wyjątkowy dokument zrealizowany przez polskich twórców latem ubiegłego roku wspólnie z miejscowymi Syryjczykami ukazuje życie oblężonego miasta z perspektywy siedmiu postaci. Wojna wywróciła ich życie do góry nogami: były oficer reżimowych wojsk po kilkanaście godzin na dobę operuje rannych w polowym szpitalu, a oddziałem radykalnych islamistów dowodzi właściciel sklepu z damską bielizną. Wśród bohaterów są też: lokalny imam, piekarz, uliczny sprzedawca, dziennikarz i mechanik. Zwykli ludzie, którzy na różne sposoby wspierają rebeliantów w walce z reżimem – lub po prostu starają się pomóc przetrwać wszystkim, którzy jeszcze pozostali w zrujnowanym mieście. Pomoc rannym, rozdawanie chleba czy wsparcie duchowe są tu równie ważne jak walka z bronią w ręku (Źródło: Międzynarodowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS).

Film został udostępniony dzięki uprzejmości Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie.

• CZARNA KSIĘGA MAJDANU

Reżyseria: Anastasiya Lysenko & Asya Khmeleva & Yuri Katynskyi & Anna Holtsberg & Anna Korzh & Anton Syomin & Anna Lysun & Victoria Zhukova & Alyona Kosinova & Anastasia Krysko & Vladislav Rohalevsky & Anna Borisova

Rok produkcji: 2014

Dokumentalna kronika Majdanu pokazuje nam w zbliżeniu sytuacje i postaci uchwycone przez kamery studentów kijowskiej szkoły filmowej. Młodzi twórcy rejestrowali rewolucję od środka, na gorąco chwytając rzeczywistość, w której powaga miesza się z komizmem. Zobaczymy tu bohaterów pierwszej linii i statystów rewolucji, robotników, studentów, artystów i dziwaków. Ludzi w różnym wieku i z różnym podejściem do rzeczywistości, których protest połączył więzią silniejszą od strachu. Czarni od dymu, zmęczeni, na barykadach i w zaimprowizowanych noclegowniach opowiadają o swoich doświadczeniach, nadziejach, o tym, co sprawiło, że Ukraina w ciągu kilku miesięcy nieodwracalnie stała się innym krajem. Czarna Księga Majdanu pokazuje nam moment przełomu przy pomocy obrazów, które na długo zapadają w pamięć. Jak zaimprowizowany koncert na fortepianie, który nie wiadomo skąd znalazł się na ulicy, czy pokruszony, czarny lód odbijający blade, zimowe słońce (Źródło: Międzynarodowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS).

Film został udostępniony dzięki uprzejmości Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie.

• WYROK NA WĘGRZECH

Reżyseria: Eszter Hajdú

Rok produkcji: 2013

Najgłośniejszy węgierski dokument ostatnich lat to kronika procesu grupy neonazistów, oskarżonych o zamordowanie sześciu Romów, w tym kobiet i dziecka. Film wiernie oddaje specyfikę ponad dwuletniego procesu. Klaustrofobiczna przestrzeń niewielkiej sali sądowej, w której sprawców od rodzin ofiar dzielą zaledwie  metry, pozwala na bardzo bliską obserwację tak jednych, jak i drugich. Jednym z głównych bohaterów – procesu i filmu – jest sarkastyczny sędzia, bezceremonialnie traktujący zarówno oskarżonych, jak i świadków. Ale jego skrupulatne przesłuchania ujawniają nie tylko przebieg wydarzeń, które doprowadziły do śmierci kolejnych ofiar, lecz także szokujące pokłady instytucjonalnej ksenofobii. W najbardziej szokującej scenie filmu pracownik pogotowia próbuje wyjaśnić, dlaczego dziesięciolatka z widoczną raną postrzałową na głowie uznał za zmarłego z powodu… zaczadzenia (Źródło: Międzynarodowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS).

Film został udostępniony dzięki uprzejmości Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie.

• NIESAMOWITY AZERBEJDŻAN

Reżyseria: Liz Mermin

Rok produkcji: 2012

Znakomity reportaż Liz Mermin umiejętnie kontrastuje dwie twarze Azerbejdżanu. Z jednej strony prezydent Ilham Alijew chwali się światu nowoczesnym państwem zbudowanym na ropie, z drapaczami chmur i pięciogwiazdkowymi hotelami, a jego propagandyści nazywają Azerbejdżan orłem niosącym krajom islamu nowoczesność i demokrację. Z drugiej – za symbolicznym murem ciągnącym się wzdłuż drogi z lotniska w Baku ukrywa się biedę. Tłumi się też protesty przeciw władzy i skrzętnie tuszuje naruszenia praw człowieka w tej dziwnej demokracji od 20 lat pod rządami jednej rodziny. Obrazu dopełniają rządy oligarchów i powszechna korupcja. Kiedy w 2011 roku azerski duet wygrał konkurs Eurowizji, prezydent uznał to za okazję do wzmożonej promocji swojego kraju. Zgodnie z zasadami, następna edycja konkursu odbyła się w Azerbejdżanie. Europa przymknęła oczy na fakt, że w tym kraju zabija się niewygodnych dziennikarzy, dyskredytuje działaczy, inscenizując bójki lub podrzucając narkotyki, torturuje i orzeka długoletnie wyroki za krytykę władzy. Zaś pod budowę spektakularnych obiektów widowiskowych, w których świętowano Eurowizję – bezprawnie wywłaszcza się właścicieli gruntów (Źródło: Międzynarodowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS).

Film został udostępniony dzięki uprzejmości Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie.

• VOJTA LAVICKA: WZLOTY I UPADKI

Reżyseria: Helena Třeštíková

Rok produkcji: 2013

Vojta Lavička to obraz nietypowy wśród tak wielu przecież dokumentów o Romach. Tytułowy bohater zdobył niekwestionowaną pozycję w życiu publicznym nieprzychylnego Romom środkowoeuropejskiego społeczeństwa. I to w samym jego opiniotwórczym centrum – w mediach. Vojta jest popularnym muzykiem, publicystą,  prezenterem, aktywistą. Niebezkrytycznym wobec romskich współbraci, ale też z biegiem czasu coraz w tym względzie powściągliwszym, wobec narastającego wokół rasizmu. Nie chce jednak, jak rodzina żony, emigrować do Kanady. Film Heleny Třeštíkovej to rzadka okazja popatrzenia na świat oczami człowieka, który świetnie rozumie i czuje obie społeczności: i tą mniejszościową, do której całym sercem przynależy, i tą większościową, w której zajmuje poczesne miejsce. Doskonale wie, jak tworzy się wizerunek i w dokumencie Třeštíkovej zdaje się zachowywać nad nim kontrolę, choć z inteligentną szczerością dzieli się z nami historiami swoich osobistych i zawodowych wzlotów i upadków (Źródło: Międzynarodowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS).

Film został udostępniony dzięki uprzejmości Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie.

• ZA KRATAMI NIE NOSIMY BUREK

Reżyseria: Nima Sarvestani

Rok produkcji: 2012

Dla kobiet skazanych na życie w jednym z najbardziej restrykcyjnych społeczeństw świata więzienie niekiedy jest jedynym miejscem, w którym mogą czuć się… swobodnie. Nikt nie każe im tu zasłaniać twarzy, z dala od utrzymywanego przez rodziny terroru mogą marzyć, snuć plany na przyszłość i wychowywać dzieci. Większość kobiet przebywających w afgańskim więzieniu Takhar odsiaduje wieloletnie wyroki za ucieczkę z domu lub zdradę. Wiele z nich zostało w dzieciństwie sprzedanych rodzinie męża (jak bohaterka poprzedniego dokumentu Nimy Sarvestaniego – jego nowy film to w pewnym sensie kontynuacja Sprzedanej). Niemal każda ma do opowiedzenia przerażającą historię psychicznej i fizycznej przemocy ze strony męża i rodziny. Oczywiście – system karzący ucieczkę z domu kilkunastoletnim więzieniem jest nieludzki. Ale paradoksalnie, w więzieniu kobiety po raz pierwszy w życiu znajdą się pod opieką państwa. W miarę jak wyroki zbliżają się do końca, rośnie niepewność – mąż może uznać, że dziesięć lat więzienia to zbyt mało, by odpokutować ucieczkę. Jedynym wyjściem, które pozwoli ocalić honor rodziny, będzie wtedy śmierć niewiernej. Żadna z tych kobiet nie trafi drugi raz do więzienia – recydywa do dla nich wyrok śmierci, o czym bez ogródek mówią odwiedzający. Jedna z bohaterek, potajemnie romansująca z kochankiem zamkniętym w męskim oddziale więzienia, zamierza zacząć życie na nowo gdzieś daleko od domu. Kibicujemy jej zamiarom, choć płomyk nadziei na wyrwanie się z zaklętego kręgu honorowej przemocy jest bardzo nikły.

Powrót do rzeczywistości po odbytym wyroku zawsze jest trudny, ale wolność zazwyczaj kojarzy się z nadzieją. O jakiej jednak wolności marzą kobiety z więzienia Takhar? (Źródło: Międzynarodowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS).

Film został udostępniony dzięki uprzejmości Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie.

• WALKA O TYBET

Reżyseria: Shi Ming & Thomas Weidenbach

Rok produkcji: 2012

Walka o Tybet to pierwszy dokument, w którym o tragedii na Dachu Świata mówią przede wszystkim chińscy eksperci, krytycznie oceniający politykę własnego rządu.

Pisarz Wang Lixiong, historyczka Li Jianglin i geograf  Wang Weiluo prowadzą badania terenowe, zdobywają i analizują tajne dokumenty oraz plany inwestycji gospodarczych. Na ich podstawie dekonstruują mity, które powtarzane latami przez potężną machinę propagandową, dla wielu zdążyły nabrać charakteru aksjomatów.

Tybet nie jest więc i nigdy nie był „integralną częścią” Chin, ani tym bardziej chińskiej kultury. Jego zajęcie przez komunistyczną Armię Ludowo-Wyzwoleńczą nie miało nic wspólnego z bajką „pokojowego wyzwolenia”, a cierpienia tybetańskiego ludu w jarzmie demonicznego kleru i garstki obszarników wymyślono na poczekaniu, by wytłumaczyć zdezorientowanym mieszkańcom socjalistycznego raju zbrojne powstanie Tybetańczyków i ucieczkę Dalajlamy, który z woli Mao Zedonga teoretycznie przynajmniej piastował najwyższe stanowiska w chińskim państwie. Okupantowi od początku szło o ziemie o ogromnym znaczeniu strategicznym i bogactwa naturalne. Najcenniejszym z nich może okazać się woda – a rabunkowa gospodarka Pekinu doprowadzić już wkrótce do gigantycznej katastrofy ekologicznej i wojny w Azji (Źródło: Międzynarodowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS).

Film został udostępniony dzięki uprzejmości Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie.

• STREFA BEZPIECZEŃSTWA: POLA ŚMIERCI SRI LANKI

Reżyseria: Callum Macrae

Rok produkcji: 2013

Strefa bezpieczeństwa to film dla ludzi o mocnych nerwach. Mało kto w naszym kraju pamięta, że przez niemal trzydzieści ostatnich lat Sri Lanka była areną etnicznego konfliktu między syngaleską armią rządową, a mniejszością tamilską, reprezentowaną zbrojnie przez osławione Tamilskie Tygrysy, twórców namiastki własnej państwowości na kontrolowanych przez siebie terenach. Kilkuletni impas w działaniach wojennych trwał do 2009 roku, kiedy to lankijskim władzom udało się przekonać międzynarodową społeczność, że walkę z Tamilami powinno się uznać za element ogólnoświatowej wojny z terrorem. Dni tamilskiej autonomii były policzone. Przygotowując się do ofensywy, rząd usunął z rejonu walk zagranicznych dziennikarzy (miejscowi zostali zastraszeni, niepokorni zniknęli bez śladu). Pozbywszy się potencjalnych obserwatorów, armia ruszyła do ofensywy. Jedynymi „zachodnimi” świadkami tego, co się później stało, byli dwaj pracownicy ONZ, którzy odmówili wyjazdu, a ich świadectwa są częścią filmu. Strefa bezpieczeństwa skupia się na ostatnich akordach konfliktu. Wykorzystując zarówno zdjęcia kręcone przez Tamilów, jak i filmy nagrywane przez żołnierzy, film dokumentuje szokującą skalę ludobójstwa, jakiego dopuściła się armia: masakry ludności cywilnej, bombardowanie oznakowanych szpitali, systematyczny ostrzał stref deklarowanych oficjalnie jako chronione. Bestialstwo wojska przywodzi na myśl najgorsze europejskie wzory. Zbrodnie wojenne nigdy nie zostały ukarane, a głównodowodzący rządowej armii cieszy się obecnie immunitetem jako… reprezentant Sri Lanki w ONZ. Rzadko kiedy mamy okazję oglądać w kinie tak drastyczne świadectwo ludobójstwa. Co przerażające – doszło do niego przy cichej akceptacji społeczności międzynarodowej (Źródło: Międzynarodowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS).

Film został udostępniony dzięki uprzejmości Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie.

• CAŁKOWITE ZAPRZECZENIE

Reżyseria: Milena Kaneva

Rok produkcji: 2006

Jeden człowiek, poszukiwany przez prawo zarówno w Birmie, jak i w Tajlandii – Ka Hsaw Wa. Praca niewolnicza – powszechna praktyka w Birmie, kraju, który nazywa się teraz Myanmar, kontrolowanym przez wojskową dyktaturę. Dwie zachodnie korporacje, robiące interesy z juntą niesławną naruszeniami praw człowieka. To historia budowy w Birmie rurociągu naftowego Unocal/Total (Źródło: Międzynarodowy Festiwal Filmowy WATCH DOCS).

Film został udostępniony dzięki uprzejmości Międzynarodowego Festiwalu Filmowego WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie.

• MÓJ ARABSKI PRZYJACIEL

Reżyseria: Noga Nezer

Rok produkcji: 2013

Noga nie interesuje się konfliktem palestyńsko-izraelskim. Chce prowadzić wygodne życie w liberalnym Tel Awiwie. Jej życie ulega zmianie, kiedy znika jej palestyński przyjaciel Fahres, z którym mieszkała w Tel Awiwie. By go odnaleźć i dowiedzieć się, co tak naprawdę dla niej znaczy, Noga jest zmuszona do rozpoczęcia surrealistycznej, przerażającej i zadziwiającej podróży do rodzinnej wioski Fahresa na Zachodnim Brzegu (Żródło: Międzynarodowy Festiwal Filmowy Żydowskie Motywy).

Film udostepniony dzięki uprzejmości Stowarzyszena Żydowskie Motywy.

• WSCHODNIA JEROZOLIMA-ZACHODNIA JEROZOLIMA

Reżyseria: Erez Miller, Henrique Cymerman

Rok produkcji: 2014

Na początku 2013 roku izraelski pieśniarz i autor piosenek David Broza wszedł do palestyńskiego studia nagraniowego we Wschodniej Jerozolimie pragnąc urzeczywistnić swoje wieloletnie marzenie, aby muzyka stała się mostem łączącym Palestyńczyków i Izraelczyków. Osiem dni i nocy muzyki, jedzenia i koleżeństwa przynosi nowatorski album i niezwykłą opowieść zawartą w filmie (Żródło: Międzynarodowy Festiwal Filmowy Żydowskie Motywy).

Film udostepniony dzięki uprzejmości Stowarzyszena Żydowskie Motywy.

Szczegółowe informacje dotyczące programu i harmonogramu projekcji znajdują się na stronie projektu w zakładkach poszczególnych miejscowości.

WSTĘP WOLNY!

Zapraszamy do wspólnego oglądania i dyskusji!